- эҥыраш
- I Г. ӹ нгӹ́рӓ ш -ем1. гнусавить; (гнусаво) стонать, мурлыкать. Шке семын эҥыраш стонать про себя; йӧ сын эҥыраш жалобно стонать; пырыс гай эҥыраш мурлыкать как кошка.□ – А... мм... м… – Сакар омо денже эҥыра. «Мар. ӱдыр.». – А... мм... м… – Сакар стонет во сне. Шке омсам пелемденамат, колыштам. Межовой эҥыра, семынже мутлана. М. Шкетан. Сам я приоткрыл дверь и слушаю. Межовой стонет, про себя разговаривает. Туштак гармонь эҥыра. В. Дмитриев. Там же гармонь стонет.2. мычать (слабо); издавать слабое мычание (о корове, телёнке и т. д.). Ушкал йӧ сын эҥыра, шинчажым почеш да тунамак тӱ чеш. М. Иванов. Корова жалобно мычит, открывает глаза и тут же закрывает. А презе аваж дек мия, вольнашке ӱжеш, эҥыра. В. Колумб. А телёнок подходит к матери, зовёт на волю, мычит. Ср. ломыжаш.II Г. ӓ́нгӹ рӓш -ем удить, поудить; ловить рыбу удочкой. Йыл дене колым эҥыра. Калыкмут. На дождевого червяка рыбу удит. – Кол чӱҥга гын, эҥырена ыле, да огеш чӱҥгӧ . А. Конаков. – Если бы рыба клевала, удили бы, да не клюёт. Ср. кучаш.III штанина; часть штанов, брюк, закрывающая одну ногу. Пел эҥыраш одна штанина; аҥысыр эҥыраш узкая штанина; шаровар эҥыраш штанина шаровар; эҥырашым кергалташ засучить штанину.□ Осяндр ик эҥырашым чия, вес йолаш эҥырашыш йолжо ок пуро. А. Волков. Осяндр натягивает одну штанину, в другую штанину (брюк) нога не лезет. Веня содор эҥырашым ӱлыкӧ шупшыльо, кидшым шеҥгеке колтен, вакшышыш эҥертыш. В. Бердников. Веня быстренько потянул штанину вниз, закинув (букв. сделав) руки назад, упёрся в постель.
Марийско-русский язык (Марла-рушла мутер). 2009.