эҥыраш

эҥыраш
I Г. ӹ нгӹ́рӓ ш -ем
1. гнусавить; (гнусаво) стонать, мурлыкать. Шке семын эҥыраш стонать про себя; йӧ сын эҥыраш жалобно стонать; пырыс гай эҥыраш мурлыкать как кошка.
□ – А... мм... м… – Сакар омо денже эҥыра. «Мар. ӱдыр.». – А... мм... м… – Сакар стонет во сне. Шке омсам пелемденамат, колыштам. Межовой эҥыра, семынже мутлана. М. Шкетан. Сам я приоткрыл дверь и слушаю. Межовой стонет, про себя разговаривает. Туштак гармонь эҥыра. В. Дмитриев. Там же гармонь стонет.
2. мычать (слабо); издавать слабое мычание (о корове, телёнке и т. д.). Ушкал йӧ сын эҥыра, шинчажым почеш да тунамак тӱ чеш. М. Иванов. Корова жалобно мычит, открывает глаза и тут же закрывает. А презе аваж дек мия, вольнашке ӱжеш, эҥыра. В. Колумб. А телёнок подходит к матери, зовёт на волю, мычит. Ср. ломыжаш.
II Г. ӓ́нгӹ рӓш -ем удить, поудить; ловить рыбу удочкой. Йыл дене колым эҥыра. Калыкмут. На дождевого червяка рыбу удит. – Кол чӱҥга гын, эҥырена ыле, да огеш чӱҥгӧ . А. Конаков. – Если бы рыба клевала, удили бы, да не клюёт. Ср. кучаш.
III штанина; часть штанов, брюк, закрывающая одну ногу. Пел эҥыраш одна штанина; аҥысыр эҥыраш узкая штанина; шаровар эҥыраш штанина шаровар; эҥырашым кергалташ засучить штанину.
□ Осяндр ик эҥырашым чия, вес йолаш эҥырашыш йолжо ок пуро. А. Волков. Осяндр натягивает одну штанину, в другую штанину (брюк) нога не лезет. Веня содор эҥырашым ӱлыкӧ шупшыльо, кидшым шеҥгеке колтен, вакшышыш эҥертыш. В. Бердников. Веня быстренько потянул штанину вниз, закинув (букв. сделав) руки назад, упёрся в постель.

Марийско-русский язык (Марла-рушла мутер). 2009.

Игры ⚽ Нужен реферат?

Смотреть что такое "эҥыраш" в других словарях:

  • ыраш — (Қарақ.) қазылған арықтың жағасы, не атыздың үсті …   Қазақ тілінің аймақтық сөздігі

  • бақыраш — зат. 1. Кішірек бақыр. 2. Металдан жасалған шөміш, ожау …   Қазақ дәстүрлі мәдениетінің энциклопедиялық сөздігі

  • бақыраш — қ. көршін …   Қазақ тілінің аймақтық сөздігі

  • қолбақыраш — (Өзб., Там.) ожаудың үлкендеу түрі …   Қазақ тілінің аймақтық сөздігі

  • тақыраш — Қ орда., Арал) тақыр. Біздің ауданның кейбір жері т а қ ы р а ш болады (Ақт., Ырғ.) …   Қазақ тілінің аймақтық сөздігі

  • шайтан бақыраш — (Түрікм.: Красн., Қиян., Қулы., Бекд.) теңіз жағасындағы ұлу қабыршықтары …   Қазақ тілінің аймақтық сөздігі

  • бақыраш — зат. сөйл. Бақыр (ақша). Нәзік денелі, көзі жылтылдаған бір қыз қара ала б а қ ы р а ш т а р д ы кассаға тастап жіберді де, сыр еткізіп билет жыртып алды (Лен. жас, 14.03.1973, 2) …   Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі

  • бақыр — 1. (Қост., Жанг.; Қ орда, Сыр.; Жамб.: Қорд., Луг., Шу; Сем., Абай) шелек. Суды б а қ ы р ғ а құя ғой (Жамб., Қорд.). – Жаңыл ай, күйентеңді берші, екі б а қ ы р су әкелейін (Қост., Жанг.). 2. (Алм., Жам.) қаңылтыр. Б а қ ы р д а н, тегі, ыдыс… …   Қазақ тілінің аймақтық сөздігі

  • жаулау — (Көкш., Қ ту; Қар., Шет) бақыраш, қолбақыр. Ж а у л а у бұрын болушы еді (Қар., Шет) …   Қазақ тілінің аймақтық сөздігі

  • жаулы бақыр — (Түрікм.: Красн., Ашх., Таш.) үлкен бақыраш, темірден жасалған үлкен ожау. Аңшылардың қанжығасынан ж а ул ы б а қ ы р түспейтін көрінеді (Түрікм., Красн.) …   Қазақ тілінің аймақтық сөздігі

  • жауылша — 1 (Гур., Маңғ.) аласа, дәні бар өсімдік. Ж а у ы л ш а – мәусімді шөп (Гур., Маңғ.) 2 (Монғ.) қолбақыр, ыдыс. Пәлен жерде бақыраш бар, іздеп барса ж а у ы лш а да жоқтын (Церендор. Е. ул., 61) …   Қазақ тілінің аймақтық сөздігі


Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»